Toen metropoliet Nicolaas het bisdom Plovdiv over nam, vochten hij en zijn kudde om het klooster terug te krijgen.
Volgens Met. Nicholas, er zijn vier belangrijke lessen die we hieruit kunnen trekken:
1 dat alles wat verloren is, door gebed kan worden hersteld;
2 dat geen enkel regime dat tegen God is eeuwig is;
3 dat God het onmogelijke mogelijk maakt; en
4 dat de Kerk voor niets of niemand bang moet zijn – de bisschoppen moeten een voorbeeld geven van het onbevreesd verdedigen van het geloof, en dan zal God aan onze kant staan.
De Bulgaarse hiërarch sprak toen over de eenheid van de Kerk en benadrukte dat dit het product is van de conciliariteit van de Kerk, waarin geen enkele bisschop gezag kan opeisen over anderen:
“In deze turbulente tijden is het erg belangrijk dat wij, de bisschoppen van de Orthodoxe Kerk, standvastig op de posten staan waartoe God ons heeft aangesteld en de delen van Gods kudde bewaken die ons zijn toevertrouwd.
Het is net zo belangrijk dat wij, de bisschoppen van de hele Orthodoxe wereld, onder elkaar verenigd zijn, zoals onze voorgangers verenigd waren toen ze het Geloof en de Kerk moesten verdedigen.
Ik heb me afgevraagd waarom de Orthodoxe Kerk zo resistent is tegen de wind van de tijd. En het antwoord is, denk ik: er is hier geen commandocentrum om bevelen te geven. Niemand eigent zich hier het recht toe om de uiteindelijke bron van de waarheid te zijn. Hier wordt elke stem even gewaardeerd en even belangrijk en heeft het recht om gehoord te worden. Ja, beslissingen in de Orthodoxe kerk worden langzaam genomen, maar als ze collectief worden genomen, zijn ze onfeilbaar.
De stem van de Heilige Geest wordt gehoord in de gemeente van de Kerk, zoals ze werd gehoord op de grote concilies van de oudheid, en ook daarna door de broederlijke communicatie tussen de bisschoppen van de hele Orthodoxe wereld, gebaseerd op wederzijds respect, de overtuiging dat we dezelfde waarden delen, dat we hetzelfde doel hebben en uiteindelijk onze liefde voor elkaar en onze liefde voor Jezus Christus. Daarom is het vandaag meer dan wat dan ook nodig om een actieve dialoog tussen de Lokale Orthodoxe Kerken te onderhouden en met al onze kracht te helpen om de gevaren die boven de Kerk hangen te overwinnen.
Wij in het bisdom Plovdiv, en ik geloof dat al onze broeders in de bisdommen in de diocese van de Bulgaars-orthodoxe Kerk openstaan voor een dergelijke dialoog op basis van de bovengenoemde principes.”
Volgens Met. Nicholas, er zijn vier belangrijke lessen die we hieruit kunnen trekken:
1 dat alles wat verloren is, door gebed kan worden hersteld;
2 dat geen enkel regime dat tegen God is eeuwig is;
3 dat God het onmogelijke mogelijk maakt; en
4 dat de Kerk voor niets of niemand bang moet zijn – de bisschoppen moeten een voorbeeld geven van het onbevreesd verdedigen van het geloof, en dan zal God aan onze kant staan.
De Bulgaarse hiërarch sprak toen over de eenheid van de Kerk en benadrukte dat dit het product is van de conciliariteit van de Kerk, waarin geen enkele bisschop gezag kan opeisen over anderen:
“In deze turbulente tijden is het erg belangrijk dat wij, de bisschoppen van de Orthodoxe Kerk, standvastig op de posten staan waartoe God ons heeft aangesteld en de delen van Gods kudde bewaken die ons zijn toevertrouwd.
Het is net zo belangrijk dat wij, de bisschoppen van de hele Orthodoxe wereld, onder elkaar verenigd zijn, zoals onze voorgangers verenigd waren toen ze het Geloof en de Kerk moesten verdedigen.
Ik heb me afgevraagd waarom de Orthodoxe Kerk zo resistent is tegen de wind van de tijd. En het antwoord is, denk ik: er is hier geen commandocentrum om bevelen te geven. Niemand eigent zich hier het recht toe om de uiteindelijke bron van de waarheid te zijn. Hier wordt elke stem even gewaardeerd en even belangrijk en heeft het recht om gehoord te worden. Ja, beslissingen in de Orthodoxe kerk worden langzaam genomen, maar als ze collectief worden genomen, zijn ze onfeilbaar.
De stem van de Heilige Geest wordt gehoord in de gemeente van de Kerk, zoals ze werd gehoord op de grote concilies van de oudheid, en ook daarna door de broederlijke communicatie tussen de bisschoppen van de hele Orthodoxe wereld, gebaseerd op wederzijds respect, de overtuiging dat we dezelfde waarden delen, dat we hetzelfde doel hebben en uiteindelijk onze liefde voor elkaar en onze liefde voor Jezus Christus. Daarom is het vandaag meer dan wat dan ook nodig om een actieve dialoog tussen de Lokale Orthodoxe Kerken te onderhouden en met al onze kracht te helpen om de gevaren die boven de Kerk hangen te overwinnen.
Wij in het bisdom Plovdiv, en ik geloof dat al onze broeders in de bisdommen in de diocese van de Bulgaars-orthodoxe Kerk openstaan voor een dergelijke dialoog op basis van de bovengenoemde principes.”